Nowi patroni ulicy i skweru w Krośnie. Radni nie byli jednomyślni

Na czwartkowej (30 czerwca) sesji radni Rady Miasta Krosna podjęli dwie uchwały dotyczące nazwy dla ulicy oraz skweru w mieście.

Radni zgodzili się, by dotychczasowa ul. Spółdzielcza nosiła nazwę Modesta Humieckiego. Za zmianą było 15 radnych (Adam Przybysz, Anna Dubiel, Daria Balon, Grzegorz Rachwał, Janusz Hejnar, Kazimierz Mazur, Krzysztof Babinetz, Małgorzata Szeliga, Paweł Krzanowski, Piotr Grudysz, Stanisław Czaja, Sławomir Bęben, Tomasz Biały, Wojciech Byczyński, Zbigniew Kubit), a cztery osoby wstrzymały się od głosu (Anna Galert, Marcin Niepokój, Robert Hanusek, Zdzisław Dudycz).

W uzasadnieniu do projektu uchwały czytamy między innymi, że Modest Humiecki urodził się w 1842 r. w Tokarni k. Bukowska. Rodzina Modesta przez wiele lat była związana z Rzepnikiem, miejscowością w gminie Wojaszówka, w powiecie krośnieńskim. Modest Humiecki ukończył gimnazjum w Rzeszowie. Podjął studia medyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. Wkrótce przeniósł się jednak na Uniwersytet w Wiedniu. W 1870 r. ukończył studia z tytułem doktora medycyny i uprawnieniami chirurga. Praktykował na terenie Galicji (pracował m. in. w Lesku i Dobromilu). W 1873 r. przeprowadził się do Krosna, gdzie przez okres 30 lat pełnił m. in. funkcję lekarza miejskiego (w latach 1872-73 walczył z epidemią cholery). Przyjaźnił się z Ignacym Łukasiewiczem. Modest Humiecki był nie tylko doktorem medycyny, ale także poetą i społecznikiem. Brał udział w Powstaniu Styczniowym. W latach 1883-1887 pełnił funkcję burmistrza miasta Krosna oraz radnego miejskiego Rady Powiatowej. Jego zasługą było m.in. ukończenie robót brukowych w mieście, rozpoczętych przez poprzednika - Sylwestra Jaciewicza, oraz opracowanie organizacyjnych założeń przyszłej szkoły. Był autorem wielu publikacji lekarskich. Zmarł 9 grudnia 1899 r. Pochowany został w Rzepniku. W kościele pw. Podwyższenia Krzyża Świętego w Krośnie znajduje się tablica poświęcona pamięci Modesta Humieckiego.

Jednym głosem przeszła uchwała o nadaniu imienia Jana Zycha dla skweru u zbiegu ulic Powstańców Warszawskich, Wojska Polskiego i ks. Stanisława Staszica
Za podjęciem uchwały głosowało dziesięciu radnych: Adam Przybysz, Anna Dubiel, Anna Galert, Daria Balon, Grzegorz Rachwał, Stanisław Czaja, Sławomir Bęben, Tomasz Biały, Zbigniew Kubit, Zdzisław Dudycz. Dziewięciu radnych wstrzymało się od głosu: Janusz Hejnar, Kazimierz Mazur, Krzysztof Babinetz, Marcin Niepokój, Małgorzata Szeliga, Paweł Krzanowski, Piotr Grudysz, Robert Hanusek, Wojciech Byczyński.

W uzasadnieniu do tego projektu uchwały napisano, że Jan Zych (ur. 27 grudnia 1931 w Korczynie, zm. 21 sierpnia 1995 w Meksyku) był polskim poetą, znawcą i tłumaczem literatury iberoamerykańskiej i bułgarskiej, poliglotą. Ukończył filologię polską na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie, równolegle uczęszczał na kilka lektoratów językowych. Debiutował jako poeta w 1951 na łamach "Echa Tygodnia" i "Życia Literackiego". Był długoletnim redaktorem działu poezji Wydawnictwa Literackiego. Często wyjeżdżał za granicę, znał wiele języków. Przekładał na język polski poezję i prozę z języków: rosyjskiego, ukraińskiego, francuskiego, angielskiego, serbsko-chorwackiego, słowackiego, czeskiego, macedońskiego, bułgarskiego i hiszpańskiego. W połowie lat sześćdziesiątych był po raz pierwszy stypendystą uniwersytetu UNAM (Universidad Nacional Autónoma de México) w Meksyku, gdzie studiował na wydziale filozofii i literatury. W 1978 roku podjął decyzję o wyjeździe na stałe do Meksyku. Przez pewien czas Jan Zych pracował w mieście Meksyk jako wykładowca literatury polskiej na uniwersytecie UNAM oraz uczył w szkole polskiej przy Ambasadzie RP w Meksyku. Tłumaczył również polską poezję na język hiszpański, a hiszpańską poezję i prozę na język polski. W 2014 roku, na skwerze przy zbiegu ulic Wojska Polskiego i Powstańców Warszawskich, w obecności rodziny i przyjaciół poety, została odsłonięta pamiątkowa tablica upamiętniająca postać Jana Zycha.